De Hoge Raad heeft zich hierover op 7 maart jl. uitgelaten (HR 7 maart 2025, nr. 23/00908, ECLI:NL:HR:2025:358).
Casus
In deze zaak ging het om de bekendmaking van een belastingaanslag aan een vennootschap die per 31 december 2016 was opgehouden te bestaan door een zuivere splitsing. De inspecteur had op 14 oktober 2017 een aanslag vennootschapsbelasting 2014 opgelegd aan de verdwenen vennootschap en deze verzonden naar het adres waar zij laatstelijk was gevestigd. Dit adres was na de splitsing overgenomen door een van de verkrijgende vennootschappen. Belanghebbende betoogde dat de aanslag niet correct was bekendgemaakt, omdat de vennootschap niet meer bestond.
Oordeel Hoge Raad
Volgens de Hoge Raad blijft een belastingaanslag die betrekking heeft op vóór de splitsing ontstane belastingschulden op naam van de verdwenen vennootschap staan. De aanslag moet worden bekendgemaakt door verzending naar het adres van ten minste één van de verkrijgende vennootschappen.
Omdat de aanslag volgens de voorgeschreven regels was bekendgemaakt, begon de bezwaartermijn direct te lopen en was het latere bezwaar te laat ingediend. De Hoge Raad verklaarde het cassatieberoep ongegrond en bevestigde dat de rechtbank het beroep terecht niet-ontvankelijk had verklaard.
Als de inspecteur niet over zo’n adres beschikt, kan hij de aanslag op alternatieve wijze bekendmaken en een kopie van het aanslagbiljet aan de laatst bestuurders en aandeelhouders toesturen. In casu was de verzending aan het voormalige adres van de gesplitste vennootschap correct, omdat daar een van de rechtsopvolgers was gevestigd.
Wil je iedere week de actualiteit als eerste ontvangen? Meld je dan aan via deze link
